-
Wanhoopsdaad?
Gisteren stond er een artikel op NU.nl welke ging over het loslaten van je ouders, je leest het artikel hier, dat het vaak gaat om een wanhoopsdaad, wat letterlijk betekent: “een handeling die voortkomt uit wanhoop, uit het gevoel geen andere uitweg meer te hebben.” Het impliceert een soort laatste redmiddel. Iets wat je doet omdat je je met de rug tegen de muur voelt staan. Vaak klinkt er in het woord een oordeel mee, alsof iemand geen doordachte keuze maakt maar iets impulsiefs of zelfs destructiefs omdat hij/zij/het niet meer weet wat anders. En precies daar voel ik weerstand. Want wat ik heb gedaan is geen wanhoopsdaad. Het was…
-
Vaderdag…
Het is Vaderdag vandaag. En omdat het een feestdag is, schrijf je dit met een hoofdletter. Helaas voor mij, is het geen feestdag want mijn vader was geen vader. Geen leuke vader, althans. Wel voor de buitenwereld, niet voor mij. Dat is dan ook precies hoe een narcist te werk gaat: ze geven de buitenwereld meer vriendelijkheid dan de mensen in hun huis. En hij had het dan met name op mij voorzien want ik had nooit geboren mogen worden. Mijn vader wilde een zoon, geen dochter, en dat heb ik m’n hele jeugd (achteraf) gevoeld.Mijn vader was manipulatief en heeft mij geestelijk mishandeld, zonder twijfel. Ik heb zijn manier…
-
Ik zie mezelf…
Voor het eerst zie ik mezelf. Ik zie mezelf echt. Niet door de ogen van een ander, niet gefilterd door afwijzing, schaamte of angst, maar zoals ik ben: krachtig, gevoelig en veerkrachtig. Dat heeft me heel wat jaren gekost. Zo’n 52, om precies te zijn. Maar, laat ik bij het begin beginnen…Ik ben opgegroeid in een omgeving waarin mijn eigenheid vaak werd gesmoord. Nou, eh, vaak? Zeg maar rustig: altijd. Mijn eigen ik was niet belangrijk, mijn mening deed er niet toe. Sterker nog? Het werd als een grote mond gezien. Mijn emoties, mijn eigen ik, werden afgestraft. Liefde kende dus voorwaarden en omdat ik graag liefde wilde, betekende dat…
