-
Niet. Te. Doen.
Enige tijd geleden heb ik jullie bijgepraat over de gemeente Coevorden (en mocht je dit gemist hebben, klik dan even hier) en het inschakelen van mijn advocaat. Dit was op 23 april, nu dus een maand geleden… Binnen deze maand heeft mijn advocaat, die toch echt duidelijk heeft verwoord dat hij mijn belangen behartigt, niks van de gemeente Coevorden gehoord. Niks? Niks. Hij niet althans. Ik wel… En dat is niet zoals het hoort want ik heb een advocaat, hij behartigt mijn belangen. Nu heeft mijn advocaat in zijn schrijven de termijn zoals gesteld door de gemeente, aangehouden. Dat wil zeggen dat hij extra tijd heeft om het dossier samen…
-
The end.
Hij komt, op zijn manier, naar binnen stormen. Ik sta op, klaar om hem een mega dikke knuffel te geven want ik had hem ’s ochtends nog laten weten dat ik hem miste en dat ik niet kon wachten tot het donderdag was. Extra lief dat hij op de woensdag even een bliksembezoek komt brengen. Maar niets was minder waar… Met mijn armen half om hem heen zegt hij met zijn kenbare grimas… Wacht, hij heeft een grimas maar niet omdat hij het grappig vindt wat hij me gaat vertellen maar vanwege de zenuwen want z’n ogen hebben een blik die ik toen niet kon duiden maar nu verwoord als…
-
Wat een ellende…
Eigenlijk heb ik hier helemaal geen zin in, op dit moment. Want op dit moment ligt mijn lijf gevoelsmatig best in de kreukels… Maar ik moet. Juist na de ervaring van afgelopen vrijdag waar de enigszins kattige assistente en de waarnemend huisarts van onze praktijk te eenvoudig mijn verhaal in de ijskast stopten. Onwetendheid… Dus ik moet. Voor mezelf, voor mijn dochters, voor een ieder die worstelt met het Ehlers Danlos Syndroom maar met name voor de mensen die er niets of niet genoeg van afweten. Juist nu is het belangrijk want deze hele maand, de mei maand, staat in het teken van het mensen bewustmaken van het Ehlers Danlos…