-
Ik geloof…
Het was begin 2021 toen twee dames van de GGD in hun witte pakken bij mijn thuis kwamen om mij te testen voor corona. Ik was wat grieperig en wilde het zeker weten voor mijn huishoudelijke hulp en de mensen die bij mij thuis kwamen – met in achtneming van de afstand – omdat ik niemand wilde besmetten. Ik bleek inderdaad corona te hebben. En hoe… Ik werd behoorlijk ziek en met behoorlijk ziek bedoel ik echt serieus ziek. Eer zijn dagen die ik me simpelweg niet herinner. Ik was volledig van de wereld. Vrienden en familie stonden voormijn raam om te kijken of ik nog ademde. Later hoorde ik…
-
Social Media
Het is inmiddels ruim vijf jaar geleden dat ik een gesprek voerde met psycholoog Yvonne Lankhaar over kwetsbaar en open durven zijn op mijn Instagram. In mijn hoofd zat werkelijk niemand te wachten op mijn stories. En op de zeldzame momenten dat ik iets durfde te posten, duurde het soms nog geen vijf minuten voor ik het er alweer af had gehaald. Schaamte, het gevoel uitgelachen te worden en meer van dat soort gedachten streden om voorrang. Yvonne heeft me het eerste zetje gegeven, en uiteindelijk veel meer dan dat, om door te zetten. En geloof me: ik huilde tranen met tuiten als (toen) 47 jarige. Het was werkelijk een…
-
Wanhoopsdaad?
Gisteren stond er een artikel op NU.nl welke ging over het loslaten van je ouders, je leest het artikel hier, dat het vaak gaat om een wanhoopsdaad, wat letterlijk betekent: “een handeling die voortkomt uit wanhoop, uit het gevoel geen andere uitweg meer te hebben.” Het impliceert een soort laatste redmiddel. Iets wat je doet omdat je je met de rug tegen de muur voelt staan. Vaak klinkt er in het woord een oordeel mee, alsof iemand geen doordachte keuze maakt maar iets impulsiefs of zelfs destructiefs omdat hij/zij/het niet meer weet wat anders. En precies daar voel ik weerstand. Want wat ik heb gedaan is geen wanhoopsdaad. Het was…
