Cosy vibe
Mijn ziekte brengt de nodige uitdagingen met zich mee. Ik weet dat. Ik kan dat niet veranderen en de ervaring leert dat me er tegen verzetten, er over lopen klagen dan wel m’n kop in het zand steken me alleen maar verder van huis brengt. Dus wat is dan dè beste methode om te dealen met de uitdagingen die het met zich meebrengt? Het mezelf zoveel mogelijk naar de zin maken hier in huis, mijn thuis. Ik wil dat ik met plezier in mijn huis leef, ondanks mijn lijf wat -zeker nu de koudere maanden hun intrede doen- tegen sputtert.
Eigenlijk sputtert mijn lijf altijd. Naast de gebruikelijke (pijn-) klachten zit er inmiddels een chronische slijmbeursontsteking in mijn linkerschouder (naast de nodige artrose), is de tinnitus een waar pain in the ass zo nu en dan en protesteren mijn bekken, rechter heup en rechter enkel momenteel enorm. Het is niet altijd even makkelijk en zeker, het maakt me bij tijde en wijle enorm verdrietig maar ik besef me tevens dondersgoed dat dit is wat het is. Dit is mijn leven… Dus, ik ga serieus om met de klachten die ik heb en maak het mezelf terwijl ik dat doe, zo aangenaam mogelijk. Voor mij zit em dat in een gezellig huis, wat ik hier boven al een beetje liet doorschemeren.
Dat ik hetgeen ik voel eenvoudiger een plekje kan geven.
Een gezellig thuis met de juiste hoeveelheid cosy vibes die me door alle shit heentrekken. Bij voorkeur met de kaarsjes aan en Thimo & Bailey dicht naast me. En laatst genoemde?
Die wil daar liggen waar ik zit of lig. Meestal in het rieten dienblad/mandje op mijn bed naast me hoewel hij het allerliefste op mijn borst ligt, zoals hij gewend is vanaf het moment dat hij bij ons in huis kwam. Maar dat gaat niet meer nu hij vijf jaar oud is, hij is gewoon te zwaar. Dus dat betekent dat the next best thing een plekje dichtbij mij is. And I love it. Zijn gespin, de kaarsjes die branden, een kopje thee naast me terwijl ik iets leuks op de tv kijk. Eh, duh, als het niet iets leuks was zou ik niet kijken, hè, haha.
Voor mij voldoet dit volledig aan de omschrijving “cosy vibe”. Dit is alles wat ik nodig heb in mijn huis. Dit compenseert wat ik voel, dit maakt dat ik “zachter” ben of zo. Dat ik hetgeen ik voel eenvoudiger een plekje kan geven. Hoewel mijn karakter daar ook een mega rol in speelt, maar dat terzijde.
Dankzij deze schatten is het leven voor mij nu een heel stuk eenvoudiger...
Het enige wat ik nog niet helemaal naar m’n zin heb is mijn tuin en mijn slaapkamer. Beide zijn een soort van ondergeschoven kindjes geweest de laatste jaren maar daar komt nu verandering in… Bij eerst genoemde krijg ik sinds kort hulp via een lieve vriend van ons en het tweede? Het tweede ben ik inmiddels ook de nodige weken druk mee. Want dat ik een nieuw bed moet? Dat wist ik al even… Alleen moet dan ook meteen de rest gebeuren want daar is al in geen jaren wat aan gedaan. En als ik je vertel dat alles tweedehands is op de matrassen na, dan begrijp je dat het tijd wordt. Gek genoeg heb ik er nooit zo naar gekeken want ik heb ook in mijn woonkamer meer dan 70% tweede hands spulletjes. Ik hou er van om iets op de kop te tikken voor weinig. Alleen qua slaapkamer heb ik nu toch besloten om voor nieuw te gaan, op mijn matrassen na. Want die kunnen nog prima een jaartje of 7/8 mee èn liggen goed. En dat is voor mijn lijf wel zo fijn…
Dat maakte de zoektocht naar een nieuw bed meteen een stuk eenvoudiger want naast het feit dat het bed verstelbaar moet zijn was de volgende vraag: welk bed vind ik mooi? Voor de rest van de slaapkamer is het alleen nog tapijt, gordijnen en behang uitzoeken en in dat proces zit ik nu. Hoewel het tapijt inmiddels sinds afgelopen vrijdag duidelijk is…
Nu heb ik een onwijs lief vriendinnetje die me hierbij ondersteunt. Hoewel ik best kijk op zaken heb, is het voor haar dagelijks werk dus ik laat haar altijd mee kijken. Nou, eh, altijd? Ik ben niet zo van het veranderen dus zo vaak zal het niet voorkomen. Met “altijd” bedoel ik eigenlijk dat zij mij enorm geholpen heeft met de beneden verdieping. Zij, haar man, en nog een andere lieverd hebben de hele verbouwing onder hun hoede genomen. Ongekend… Dankzij deze schatten is het leven voor mij nu een heel stuk eenvoudiger want ik kan alles rollend en dus zittend doen; van koken tot de kattenbak verschonen. En dat allemaal in de mooiste kleuren en och, wat ben ik daar dankbaar voor…
Overigens, als ik dan toch bezig ben met een shoutout: hetVegro bed wat in mijn woonkamer staat is bekleed door weer een ander lief vriendinnetje waardoor het “ziekenhuis” gevoel verdwenen is en de cosy vibe volledig voelbaar is.
Terug naar mijn slaapkamer… Je ziet op de foto rechts onderin de kleuren van m’n bed en het tapijt. En de rest?
De rest weet ik nog niet… Enerzijds wil ik fotobehang achter m’n bed, het liefst beach vibes. Aan de andere kant vind ik het behang van het visgraad zoals op de foto ook wel heel warm, zeker gecombineerd met het zee groenige behangetje. Pffff… Nog geen idee wat ik daar mee wil. Wat ik wèl weet is dat ik geen linnenkast meer op mijn slaapkamer wil. Alleen een mooie kaptafel met een ronde spiegel plus verlichting want iedere avond heb ik m’n routine voor het slapen gaan als het gaat om verzorging, ik doe dat nu nog op mijn bed of op de (wat wij zo noemen) make-up kamer. Dat wordt dus straks een soort van kinderdroom die uitkomt: een kaptafel op mijn eigen slaapkamer. En hoewel dat luxe is die vorm van comfort, voor mij althans, is het hebben van een waterkoker op mijn slaapkamer in die zin nòg luxer. Een waterkoker en een mok plus thee zakjes… En dan zit de luxe em voor mij in het de zon op zien komen vanuit mijn bed mèt een kopje thee zonder dat ik de trap eerst af èn weer op moet lopen. Zeker in de koudere maanden is dat geen goed idee is en dus ga ik voor comfort.
Het comfort zit em dus in het lief zijn voor mezelf… Iets wat ik heb moeten leren. Ik heb in mijn jeugd structureel geleerd dat mijn gevoelens en behoeften er niet toe deden. Dus dat ik mezelf dit gun, dat ik het mezelf zo comfortabel mogelijk mag maken van mezelf op alle vlakken denkbaar, dat is een volledig nieuw… Eh… Een nieuw avontuur? Ja. Ik denk dat ik het zo wel mag noemen. Een avontuur boordevol oude patronen die zich telkens opnieuw aandienen, die ik steeds beter leer te herkennen en mag omzetten in een nieuw patroon.
Om de extra ellende een soort van te compenseren.
Voor mij betekent het leven met hEDS voornamelijk genieten van wat wel gaat binnen de beperkingen die het met zich mee brengt. En dat betekent voor mij dus ook dat ik weet dat als ik teveel doe op een dag, dat ik weet dat de dag of de dagen erna minder fraai zullen zijn. Maar juist op die dagen maak ik er dus nòg meer een “feestje” van. Om de extra ellende een soort van te compenseren. Of het is met kaarsjes, met een nieuw kleurboek, met een leuke film of een fijne vlog: ik wil er wat van maken. Niet alleen maar buitenshuis maar juist ook binnenshuis. Wat dat is mijn basis… Mijn thuis is mijn basis. Daar wil ik mij comfortabel voelen. Daar moeten de cozy vibes hoogtij vieren.
Ennuh… Zoals je ziet op de foto heb ik het mezelf ook fijn naar m’n zin gemaakt terwijl ik deze blog schrijf.
Overigens… Wat je niet ziet en hoort is dat Bailey naast me ligt te spinnen op de eetkamerstoel. Dus? Die foto ga ik als uitgelichte afbeelding gebruiken van deze blog. Gewoon voor het volledige plaatje, gewoon voor jou.
Ha… I love it: cosy vibes. Toedels, tot de volgende blog. X
