Ethiek en overtuigingen
Charlie Kirk is vermoord. Hij is zonder pardon van een afstandje van het leven beroofd en het is op beeld vastgelegd. Je ziet het bloed uit zijn hals sijpelen. En eigenlijk weet je meteen: dit gaat ie niet overleven. Het ergste? Zijn kinderen waren er bij. Afschuwelijk, juist ook omdat de beelden voor eeuwig op het net te vinden zullen zijn want ja, zo werkt dat… Wat ik ook erg vind is dat er mensen zijn die een soort van “net goed” houding all over social media strooien. Die het zijn eigen schuld vinden. Alsof hij er om heeft gevraagd om doodgeschoten te worden. Alsof vrijheid van meningsuiting geen optie meer is. Alsof iemand van z’n leven beroven dikke prima is puur en alleen omdat zijn overtuigingen niet de jouwe zijn… Misselijk èn angstig maakt me dat.
Wat me ook misselijk maakt en minstens net zo bang is de verklaring van Trump die amper een paar uur na de moord, zonder ook maar iets van feiten -naast het feit dat Kirk in koele bloede is dood geschoten – al een oordeel geveld heeft. Dat hij er zelfs consequenties aanhangt. Mij is geleerd eerst alle feiten en omstandigheden op een rij te krijgen alvorens je een oordeel velt. En ik weet het, niet iedereen begrijpt hoe het werkt, maar we hebben het hier over de president van Amerika… Van hem mag je toch verwachtingen hebben, niet dan?
Je wordt bijna afgemaakt als je een andere mening bent toegedaan.
Laat ik voorop stellen dat ik geen fan was van Charlie Kirk en ik ben ook absoluut geen fan van Trump. Want in mijn hoofd geeft het error als ik zie dat mensen hun religieuze overtuigingen interpreteren om anderen te beperken. Ik heb het in dit geval over onderwerpen als abortus, persoonlijke vrijheid en genderidentiteit.
Don’t get me wrong, het gaat me niet om het geloof zelf, dat is en blijft iets persoonlijks, maar wel over het inzetten van je geloof als middel om anderen in hun vrijheid te beperken of zelfs om je politieke agenda te versterken. En het gebeurt ook in Nederland. Ik durf met goed fatsoen niet te vertellen op welke politieke partij ik wil gaan stemmen uit angst voor een stevige discussie die z’n weerga niet kent. Want je wordt bijna afgemaakt als je een andere mening bent toegedaan. Sterker nog? Kijk naar Kirk… Hij moest zijn felle, conservatieve overtuiging bekopen met zijn leven.
Ergens is dit alles ook meteen een trowback naar mijn jeugd want och, mijn vader deed exact hetzelfde: zijn wil opleggen aan de ander. Er was nooit ruimte voor een gezonde discussie, mijn vader had altijd gelijk. Zijn wil was wet. Het heeft dus ook echt heel lang geduurd voor ik wist wat een gezonde discussie inhield want bovengenoemde was mijn voorbeeld.
Iedereen mag zijn wie diegene is.
In mijn hoofd geeft het error omdat ik een duidelijk verschil zie tussen wat iemand persoonlijk gelooft en wat iemand wil opleggen aan een ander. Het laatste met name heeft absoluut niets met vrijheid te maken. Als een vrouw een abortus wil, dan is dat haar keuze want het is haar lichaam. Hetzelfde geldt voor genderidentiteit: iedereen mag zijn wie diegene is. Daar zit voor mij de kern van vrijheid: de ruimte om te leven naar eigen goeddunken en het te allen tijde jezelf zijn.
Dat verwijst me meteen naar de titel van deze blog “Ethiek en overtuigingen” want ik denk dat je alles kunt samenvatten in die twee woorden…
Overtuigingen zijn vooral ideeën en opvattingen waar je in gelooft. Ze zijn een beetje het stuur van je leven, zo zie ik het. Dat stuur geeft richting aan het pad wat jij graag wilt bewandelen. Denk aan opvoeding, het geloof, de politiek of gezondheid. Het is een stuk hou vast in je leven en je stuurt het zelf bij naar eigen goeddunken.
Terwijl ethiek vooral van je vraagt om naar binnen te kijken bij jezelf, of om jezelf aan te kijken in de spiegel, om de juiste keuzes te maken, om verantwoordelijkheid te nemen. Ethiek draait mijns inziens altijd om de vraag wat goed en rechtvaardig is voor jezelf maar ook voor de ander.
Jouw lichaam, jouw keuzes, jouw leven.
Maar op het moment dat overtuigingen worden gebruikt om de vrijheid van de ander te beperken, of zelfs af te nemen, verschuift de balans, dan gaat het over macht en controle. Er is op dat moment geen sprake meer van ethiek want je denkt alleen maar aan jouw belangen en je negeert die van de ander. Zoiets noemen we dan egoïstisch en wellicht zelfs narcistisch? En eigenlijk deden de dader èn Kirk beide hetzelfde. Beide probeerden ze vanuit hun eigen overtuigingen de ander te beperken… De ene met woorden vanuit religieus oogpunt, de ander met daden.
Overigens, bovenstaande staat los van een compleet andere mening hebben dus dat je er heel anders over denkt, dat is uiteraard dikke prima en het maakt een discussie gezond. Zolang er maar respect in het spel is.
Het is gezond in het leven om vast te houden aan je eigen overtuigingen, om je eigen stuur vast te houden, om je eigen pad te bewandelen. Het gaat pas fout als de ander jouw stuur probeert vast te pakken om het zijn/haar/hen eigen pad op te sturen. Snap je? Niemand mag de macht of controle over jou hebben, op welk vlak dan ook. Jouw lichaam, jouw keuzes, jouw leven.
Enniewee, ik kan me niet voorstellen dat het universum, God of welke hogere macht dan ook werkt met het opleggen van beperkingen, controle en/of macht. Waar ik wèl in geloof is liefde, normen & waarden en respect. Ethiek en overtuigingen.
Graag tot de volgende blog. X
