Gemeente Coevorden
Ik wilde eigenlijk met de blog “WMO part 2′ aan de slag gaan toen ik gisteren een post van Ludwig (Oldenhuis) tegenkwam op Facebook. Wat wil het geval? Een busje van een medewerker van de gemeente Coevorden staat op een rolstoelparkeerplaats geparkeerd…
Ludwig heeft er melding van gemaakt bij de gemeente zelf en zou dezelfde dag nog gebeld worden. Maar je raadt het al…
Ik had de politie gebeld. De tijd dat ik vriendelijk was/ben tegen een medewerker/ambtenaar van de gemeente Coevorden, behoort tot het verleden. Dokken zul je. Ludwig is in die zin een stuk aardiger dan dat ik ben. Nog wel.
Het is overigens niet alleen het in functie parkeren op een parkeerplaats waar je niet hoort te staan. Het is meer dan dat. Veel meer. En dat geldt niet alleen voor Ludwig en mij: er is behoorlijk wat onvrede als het gaat om de manier waarop het college omspringt met mensen met een beperking.
Zonder te overdrijven: zo’n 80% van de winkels binnen de gemeente Coevorden zijn niet toegankelijk. De blindengeleidestrook gaat vanaf het station tot vlak voor de eerste echte winkelstraat in Coevorden. Na sluitingstijd kun je als rolstoeler nergens meer terecht als het gaat om een toilet en tijdens de openingstijden is de keuze zeer beperkt tot nihil te noemen. Qua horeca is het niet veel beter. En eigenlijk is het allemaal heel simpel want er zijn serieus maar een paar en best simpele aanpassingen nodig om toegankelijk te zijn voor alle rollers onder ons. Maar ja… De gemeente Coevorden lijkt in die zin best wel wat op de belastingdienst. Leuker kunnen ze het niet maken en makkelijker ook niet. 😉
Dan verlies je heel veel andere mensen met een beperking uit het oog...
Onlangs heeft RTV Drenthe nog een reportage gemaakt over het ontoegankelijk zijn van de gemeente. Ik had Wouter van Dijk vanuit de werkgroep Toegankelijk Coevorden een mail gestuurd met daarin de punten waar het wringt rondom de toegankelijkheid maar ook rondom het beleid en de uitvoering van het beleid. Rondom het onderwerp “toegankelijkheid” heeft hij een mooie reportage gemaakt, die kun je hier vinden. Over het beleid en de uitvoering daarvan hebben we het niet meer gehad en gaan we het ook niet meer hebben want ik ben uit de werkgroep gestapt na een escalatie. En terecht, kwam ik vrij vlot achter, want mijn gevoel dat er bepaalde mensen alleen voor zichzelf in de groep zitten, omdat het wellicht leuk staat op hun CV, bleek een juiste…
Kijk alleen naar het agenda punt van een vergadering die een aantal van de werkgroep hadden met twee wethouders omtrent het inclusief maken van een evenement/festival binnen de gemeente Coevorden. Op het moment dat het je alleen maar gaat om een invalidentoilet, die toegankelijk moet zijn voor een ieder die er gebruik van maakt, dan gaat er iets goed fout. Dan verlies je heel veel andere mensen met een beperking uit het oog en bewandel je hooguit het pad die jou het beste uitkomt.
Je doet zoveel mensen te kort als dit je enige zorg is omtrent vergunningen. Waarom wordt er niet gesproken over een rolstoelpodium of een rolstoelplek? Een toegankelijke bar? Een prikkelarme ruimte? Een duidelijk pad waardoor blinden of slechtzienden hun weg kunnen vinden? Ik noem maar iets.
Inclusief denken is niet voor iedereen weggelegd, en dat is heus niets nieuws onder de zon. Heel veel mensen zitten in groepen om te preken voor hun eigen parochie. Maar in dit geval sluit je, net als de gemeente zelf, nog steeds mensen buiten. Je mist de boot volledig als je dat niet begrijpt en je het alleen maar over toiletten gaat hebben als het gaat om evenementen/festivals…
Dat is verwarrend als je loopt èn rolt.
Dat we anno 2025 wethouders nog moeten influisteren waar het fout gaat, vind ik sowieso opmerkelijk. Ik roep al jaren dat er ervaringsdeskundigen meegenomen moeten worden bij besluiten. Een bakker zet per slot van rekening ook geen 747 aan de grond dus waarom zou iemand die gezond(er) is wel kaas moeten hebben gegeten van het leven van mensen met een beperking, handicap en/of (chronische) ziekte? Maar zolang het college (en een ieder die betrokken is) denkt dat ze het beter weten, dan blijf je achter de feiten aan lopen.
Het niet betrekken van ervaringsdeskundigen betekent dat je je eigen vuilnis of oud papier niet zomaar weg kunt brengen. Dat je niet zelfstandig een kledingwinkel, drogist, bakker of restaurant binnen kunt gaan. Dat je het als blinde of slechtziende zelf maar uit moet zoeken als je zelfstandig wilt winkelen. Of dat je je steeds maar weer moet bewijzen als je bijvoorbeeld een onderbeen mist. Ha. Binnen de gemeente Coevorden is het overigens sowieso een beleid van wantrouwen want je moet sowieso altijd wel bewijzen dat je ziek genoeg bent voor een hulpmiddel. En het is verwarrend als je loopt èn rolt. Dat geeft error in het hoofd van WMO medewerkers die te vaak plaatsnemen op de stoel van de arts.
O, en hou er dan meteen rekening mee dat het maaaaanden kan duren voor ze begrijpen dat het je toch echt niet voor Jan-met-de-korte-achternaam een aanvraag/melding hebt gedaan. Ze lappen de wet (de termijnen) aan hun laars onder de noemer “het is te druk” terwijl ik zeker weet dat ze die drukte zelf veroorzaken en in stand houden.
Enerzijds zuigen ze van alles uit hun duim om de kosten te drukken...
Handelen uit wantrouwen, das hier heel normaal… Ik heb zaken gelezen als “de verwachting is dat haar belemmeringen zullen afnemen” zonder dat er een arts bij mij thuis was geweest als ook “mevrouw heeft twee dochters die deeltijds bij haar verblijven van een woningaanpassing of verhuisprimaat is geen sprake”.
Dus enerzijds zuigen ze van alles uit hun duim om de kosten te drukken en anderzijds drukken ze de kosten juist omhoog omdat ze geen idee hebben hoe het doen van deugdelijk onderzoek werkt. En dat ze dus niet om ervaringsdeskundigen heen kunnen… Kijk alleen al naar de procedure die ik heb gevoerd: mijn hele straat had verbouwd kunnen worden van het geld wat ze gestoken hebben in het voeren van een procedure waar ze zelf absoluut geen kaas van hadden gegeten.
Enniewee, dat brengt me dan op het volgende. Want het is inmiddels helder dat de gemeente Coevorden zich niet druk maakt om het inzetten van ervaringsdeskundigheid of het implementeren van de talloze andere punten die genoemd worden in het VN Verdrag Handicap, zoals bijvoorbeeld het hebben van gelijke rechten. Maar betekent dit dan dat ze het een te lastig verdrag vinden? Of betekent het dat ze mensen met een handicap, beperking en/of (chronische) ziekte simpelweg liever bewust buiten sluiten…