Hallo 2025
Ik kan me nog goed herinneren hoe eng het was dat we het millennium naderden. Iedereen was in rep en roer… En zie nu, we zijn alweer 25 jaar verder. Hoe dan, hè?
Een nieuw jaar met nieuwe mogelijkheden. Hoewel mijn jaar altijd begint na mijn verjaardag, hoe gek het wellicht ook klinkt. Aan mij is het oud & nieuw gebeuren dan ook eigenlijk niet besteed en sowieso: ik ben geen fan van het vuurwerk wat ze, tegenwoordig al weken voor de jaarwisseling daadwerkelijk gaat plaatsvinden, afschieten.
Enniewee, we zijn 2025 ingegaan. Een jaar waarin ik hoop dat het college van de gemeente Coevorden beseft dat mensen met een beperking serieus moeten worden meegenomen in gesprekken aan tafel. Het “niet over ons, zonder ons” moet daarin leidend zijn. Een jaar waarin ik hoop dat mensen niet over elkaar maar met elkaar praten als het gaat om veroordelen. En ik hoop dat er steeds meer mensen opstaan als het gaat om openheid over hun ziekte en/of beperking waardoor er steeds meer bewustwording ontstaat.
Want sluit je mij buiten, dan sluit je een hele groep buiten.
Vorige week vrijdag, 3 januari, had ik een fijn gesprek bij mijn thuis over het gebrek aan inclusiviteit op festivals en/of evenementen binnen onze gemeente. Denk aan toegankelijkheid met een rollator of rolstoel en/of het gebrek aan een prikkelarme ruimte en/of het geen gebruik kunnen maken van het invalidentoilet omdat deze volgestouwd staat met schoonmaakspullen.
Ik heb vorig jaar best wel mot gehad met de organisatie van Weijdepop, zoals een aantal van jullie wellicht weten. Het onbegrip, het moedwillig buitengesloten worden en het persoonlijk maken vond ik enorm lastig. Niet alleen voor mezelf maar juist ook voor mijn slecht ter been zijnde en/of rollende medemens. Want sluit je mij buiten, dan sluit je een hele groep buiten. Moet je dat willen als organisatie?
Echter, tijdens dat gesprek bij mij thuis, werd er een totaal andere wending gegeven aan bovenstaand verhaal. Want de organisatie vraagt om een vergunning bij de gemeente. Als in die vergunning eigenlijk nergens heel helder iets staat over de inclusiviteit van een festival of evenement, dan moet je de gemeente daar op aanspreken…
Ik wil dolgraag dat de afdeling WMO door de wasstraat gaat.
Dat betekent dat we de vergunningen moeten gaan inzien om vervolgens te kijken welke stappen we kunnen gaan zetten (en moeten gaan zetten…) om te voorkomen dat mensen met een beperking en/of chronische ziekte ook de komende jaren buitengesloten worden.
Een eyeopener voor mij. Ik werd mij bewust van het draadje wat ook in dit geval weer teruggeleid werd naar de gemeente.
Nu zet ik mij sinds de zomervakantie actief in als lid van de Adviesraad Sociaal Domein, de ASD. Via die weg kunnen we gevraagd en ongevraagd advies geven aan de gemeente. En tegelijkertijd zet ik mij in voor de werkgroep Toegankelijk Coevorden, die met de maand groter groeit en waar de neuzen dezelfde kant op staan. Samen sta je namelijk een stuk sterker als het gaat om mensen bewustmaken. Dus er is reuring in mijn leven als het gaat om het veranderen van zaken als het gaat om inclusiviteit. Zelfs al is inclusiviteit niet meteen mijn drijfveer. Nee… Dat is dankzij mijn eigen beroerde (understatement) ervaringen de afdeling WMO.
Ik wil dolgraag dat de afdeling WMO door de wasstraat gaat. Dat er ervaringsdeskundigen bij betrokken worden. Dat consulenten voor ze aangenomen worden, getraind worden. Dat ze meedraaien met bijvoorbeeld een medipoint, Vegro of wat dan ook. Ik zie daarnaast erg graag veel meer menselijke maat en bewustwording. Want daar is een chronisch te kort aan, as we speak, en dat verdienen mensen met een beperking en/of chronische ziekte niet, zeker niet als het gaat om maatwerk. De gemeente Coevorden scoort op dat vlak niet voor niets beroerd. Want hoewel het klantentevredenheidsonderzoek (die RTV Drenthe openbaar heeft gemaakt) aangeeft dat ze goed scoren, heeft amper 32% van de ondervraagden gereageerd. Dat beeld is dus troebel…
Hoe dan ook: er ligt nog genoeg werk wat we moeten verzetten. Ik schrijf bewust “we” want alleen samen kunnen we dingen bewerkstelligen. Niet alleen door kritisch te kijken naar de ander maar ook door kritisch te kijken naar mezelf. Want ook dat is bewustwording… En daar ben ik me dankzij het fijne gesprek aan het begin van 2025 absoluut van bewust. 😉