WMO part 3
Ik kreeg vandaag post… Drie enveloppen van de gemeente Coevorden. Eentje stond in dat ze bevestigden dat er een aanvraag werd ingetrokken, hier kom ik in een latere blog op terug, en twee gingen over een aanvraag voor een tweede afstandsbediening voor mijn voordeur en de huishoudelijke hulp die binnen de gemeente herzien wordt.
Ik krijg al uitslag als ik de enveloppen zie, eerlijk gezegd. Er is maar zelden een bericht geweest in de afgelopen 7 of 8 jaar dat ik een “jippie” gevoel kreeg dus ook nu zou het vermoedelijk zeer teleurstellend zijn. Nou, ik zat er niet ver naast. Hoewel? Het is eerder lachwekkend. En als je mijn tekst lees die ik als antwoord op het ene schrijven richting de gemeente, leest, dan weet je al best wel veel.
Ik heb een aanvraag voor een tweede afstandsbediening gedaan in verband met een soort van back-up. Net als de meeste mensen een extra sleutel hebben, of twee, drie. Of als je een auto koopt, dan heb je er vaak ook twee. Toch?
Ik had de aanvraag gedaan tijdens een mailgesprek met het bedrijf verantwoordelijk voor het plaatsen van het systeem voor zover mijn voor- als achterdeur. Nou, we weten allemaal hoe het met mijn voordeur is gegaan, wat niets te maken heeft met het systeem maar wel met de werkwijze van de gemeente Coevorden. Maar goed das dan weer een ander verhaal… Een ander verhaal voor een volgende blog.
Ik was alleen thuis en gierde het uit van het lachen.
Ik had dus om een extra afstandsbediening gevraagd maar kreeg geen respons van de WMO medewerkster met wie ik in het verleden al vaker in de clinch had gelegen. Ik hield er al rekening mee dat ik weer tot in den treure m’n best moest doen om een reactie te ontfutselen… Tot ik de drie enveloppen op mijn deurmat zag.
Bij de tweede envelop las ik dat ze mij eerst door Argonaut wilden laten keuren om te kunnen vaststellen of er wel een noodzaak is voor het verstrekken van een afstandsbediening. Ik barste in lachen uit. Ik was alleen thuis en gierde het uit van het lachen. Serieus. Dit soort mensen werken op de afdeling WMO van de gemeente Coevorden: ze willen de noodzaak van het verstrekken van een afstandsbediening voor mijn geautomatiseerde voordeur vaststellen. Het komt geen seconde in ze op dat ik me zonder afstandsbediening überhaupt niet kan redden want hoe krijg ik dan mijn voordeur open vanuit mijn rolstoel? Laat staan met de handbike ervoor.
Om te gieren, serieus om te gieren. En tegelijkertijd natuurlijk diep triest. Net als envelop drie waarin staat dat ze een medisch advies nodig zijn van Argonaut om vast te stellen of en zo ja, hoeveel uur ik recht heb op huishoudelijke hulp. Alsof ik nog beter word… Ik heb al jaren hulp, heb nog nooit een medisch advies gehad. Maar goed, eens moet de eerste keer zijn. Toch?
En aangezien de gemeente de arts betaald...
Dat deel kan ik nog wel begrijpen maar dan wel onder twee voorwaarden. De ene is dat het bij mij thuis moet gebeuren. Zelfs mijn eigen huisarts komt bij me thuis, ze komen bloedprikken bij mij thuis: ik ga er vanuit dat Argonaut ook bij mij thuis gaat komen. Nu weten de mensen die net als ik Argonaut (voorheen Oreon en Treve) kennen, dat ze niet bij je thuis komen. Althans, mij niet bekend. Wel bellen ze je. Dacht ik?
Mijn tweede voorwaarde is dat de arts in kwestie voldoende kennis moet hebben van het Ehlers Danlos Syndroom, de neurostimulator, discopathie, radiculopathie, chronische tendinitus en alles waar ik nog meer mee deal. Anders geen gesprek.
Nou. Dat gaat een uitdaging worden, for sure. Maar ik ga mezelf niet door een onderzoek/gesprek gooien als de arts in kwestie geen idee heeft waar ik mee deal. Dat is een kansloos verhaal. En aangezien de gemeente de arts betaald, ga ik er genoeglijk vanuit dat ze willen dat het een fair onderzoek gaat worden zodat ze op de juiste manier het aantal uren voor mijn huishoudelijke hulp in kunnen vullen. Toch?
Wordt vervolgd.